Βικτωριανή εποχή και τέχνη

 

-Στις 20 Ιουνίου 1837 ανέβηκε στο θρόνο της Μεγάλης Βρετανίας η 18χρονη Αλεξαντρίνα Βικτώρια. Πεισματάρα, σκυθρωπή, αγέλαστη, σεμνότυφη γυναίκα, με  εννέα παιδιά και Γερμανό σύζυγο, που κυβέρνησε για 64 χρόνια και σηματοδότησε την εποχή της, που έμεινε στην ιστορία ως βικτωριανή. Όρο που χρησιμοποιούμε σήμερα για να χαρακτηρίσουμε τις παρωχημένες ηθικές αξίες και την υποκρισία.

     Στους νεώτερους το όνομά της δεν λέει και πολλά, παρά μόνον ως κακή ανάμνηση στους λαούς που γνωρίσανε την αποικιοκρατία των Βρετανών. Ο σταθμός Βικτώρια στον υπόγειο σιδηρόδρομο του Λονδίνου κι οι περίφημοι καταρράκτες Βικτώρια στην Αφρική είναι 2 σημεία του κόσμου, όπου το όνομά της επιζεί. Για όσους, όμως, από τους συμπατριώτες της έχουνε μνήμη, η εποχή της σημαίνει πολλά.
     Στα χρόνια της η χώρα της έφθασε στη μέγιστη ακμή κι όπως λεγόταν ο ήλιος της βρετανικής αυτοκρατορίας δεν έδυε ποτέ. Η πατρίδα της γνώρισε σταθερότητα, παρά τις κραυγαλέες κοινωνικές ανισότητες, σε μιαν Ευρώπη, που κυριαρχούσε η ανασφάλεια. Η δημοκρατία διευρύνθηκε με την είσοδο στο εκλογικό παιγνίδι όλου του ανδρικού πληθυσμού, ενώ σταδιακά διαμορφώθηκε η σχέση ηγεμόνα και πολιτικής εξουσίας: «Ο βασιλιάς βασιλεύει και δεν κυβερνά». Η Βικτωρία έκανε τη μοναρχία σεβαστή, εξασφαλίζοντας την  μακροημέρευσή της, όχι ως πολιτικής δύναμη, αλλά ως πολιτικό θεσμό. Κορυφαίοι σύμβουλοί της, όπως οι Ντισραέλι, Γλάδστων και Πάλμερστον, αναδείχθηκαν μεγάλοι πολιτικοί άνδρες και κυβέρνησαν τη χώρα

. Η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος στην εποχή της υπήρξε κολοσσιαία, με τη κορύφωση της Βιομηχανικής Επανάστασης. Ο Δαρβίνος άλλαξε την άποψη που βλέπουμε τη ζωή, η ιατρική προόδευσε ραγδαία, η τέχνη της φωτογραφίας εξαπλώθηκε, η βιομηχανία ποδηλάτων γνώρισε μεγάλες δόξες, ο κινηματογράφος και το αυτοκίνητο κάνανε δειλά την εμφάνισή τους περί τα τέλη της βασιλείας της. Κορυφαία ονόματα της πέννας, όπως οι Ντίκενς, Λιούις Κάρολ, Κίπλινγκ, Τένισον, Λιούις Στίβενσον, οι αδελφές Μπροντέ, απαθανάτισαν με τα έργα τους την εποχή της και προείδαν το μέλλον, όπως ο Γουέλς. Ακόμη κι ο εκ των ιδρυτών του επιστημονικού σοσιαλισμού Κάρολος Μαρξ ζήτησε καταφύγιο στο Λονδίνο, όπου άφησε τα εγκόσμια και το μνημείο του στο Χάιγκεϊτ αποτελεί ένα από τα αξιοθέατα του Λονδίνου. Πίστευε ακράδαντα ότι η σοσιαλιστική επανάσταση θα ξεκινήσει από τη Μεγάλη Βρετανία.

     H Βικτωριανή Εποχή λοιπόν στη βρετανική ιστορία ήταν η περίοδος βασιλείας της βασίλισσας Βικτωρίας, από τις 20 Ιουνίου 1837 ως τον θάνατό της, στις 22 Γενάρη 1901. Ήταν μακρά περίοδος ευημερίας κι εθνικής αυτοπεποίθησης για τη Βρετανία. Ορισμένοι ιστορικοί τοποθετούνε την έναρξη της περιόδου σύμφωνα με την Πράξη Μεταρρύθμισης του 1832. Της Βικτωριανής Εποχής προηγείται η Γεωργιανή Εποχή κι ακολουθείται από την Εδουαρδιανή Εποχή. Το 2ο μισό της περιόδου συμπίπτει περίπου με την πρώιμη Μπελ Επόκ στην Ευρώπη και την  επίχρυση εποχή στις Η.Π.Α.

 

Τέχνη

H.J.Draper ,''The golden rays''

Κατά την Βικτωριανή εποχή ,στην τέχνη ενυπήρχαν οι προϋπάρχουσες τάσεις: κλασικισμός, ρομαντισμός, νεοκλασικισμός κλπ. Μερικές ξεπήδησαν μέσα στα χρονικά πλαίσιά της,όπως ο νατουραλισμός ,ο ιμπρεσσιονισμός κλπ., αλλά στη Βρετανία συγκεκριμένα είχαν ελάχιστη ισχύ, ως κι αδιάφορη σε μεγάλο βαθμό, ασχέτως αν στη λοιπή Ευρώπη μπορεί να έκαναν  θραύση.  Ακριβώς για τούτο το λόγο η βικτωριανή τέχνη αφορά- κατά ένα  μεγάλο ποσοστό- την βρετανική τέχνη και μόνο.